Megadruk is het geweest de laatste weken. Maar dan is het nu toch echt zover. Ik heb het helemaal gehaald. Ik ga mee met de HelioHeroes naar Oostenrijk om daar de HandbikeBattle te rijden. Mega spannend en al best zenuwachtig. Alles is ingepakt en grotendeels al naar Heliomare gebracht. Vannacht slaap ik in Heliomare, omdat we morgenochtend om 4.00 uur vertrekken. 

Ik probeer jullie een beetje op de hoogte te houden, maar ik weet niet hoevaak ik er aantoe ga komen. Nu sta ik ook alweer op het punt om te vertrekken. Dus ik hou het even kort. 

Ik zou zeggen... Tot snel!!!

En weer hebben jullie een flinke tijd op een nieuw stukje moeten wachten. We zijn inmiddels bijna 3 weken verder. Ik ben mega druk geweest met trainen. Duur, interval en krachtrainingen, waren mede door het prachtige weer heerlijk op mijn eigen fiets mogelijk. Duurtrainingen liggen mij normaal gesproken zeker het beste. Ik heb een paar mooie afstanden kunnen afleggen, maar doordat ik wel met een hoge hartslag wilde rijden, was het toch best behoorlijk afzien. Mijn arm lijkt zich zomaar redelijk goed te houden en ook de rest van mijn lijf laat t allemaal redelijk toe. Wel onzettend veel moe geweest, maar wat wil je.. Wat de andere deelnemers in maanden opbouwen, wil ik nu even in 5 a 6 weken gaan fixen. De twijfel sloeg links en rechts wel toe. Vind ik het wel leuk?? Wil ik dit wel, wat kost het me eigenlijk allemaal. De meeste van jullie zullen me ook wel op tv hebben gezien inmiddels (Ik kom bij je slapen ned 3 28 mei). Daarin had ik kennis gemaakt met Thierry en hij gaf me toch wel een aardige boost zelfvertrouwen, maar maakte me ook heel duidelijk dat ik wel moet kunnen genieten van dingen en het me allemaal niet zo moet opleggen. Puntje bij paaltje... Jaja deze strondeigewijze dame heeft eindelijk misschien wel es wat geleerd. Dus ondanks de druk van het kopje van Bloemendaal, besloot ik t iets rustiger aan te doen en ook te genieten van dingen die er ook toe doen, als gezellig naar een vriend of even lekker op het Alkmaardermeer zeilen. 

En daar was afgelopen zaterdag die bruchte training. Ja, ik kan niet anders zeggen, dat ik er zelf niet heel veel vertrouwen in had. Op Spaarnwoude, was het nog zo moeilijk, die heuvels rijden. Toch ging ik er met al mijn moed in. Ik had echt zoiets van: 'Ik ga het gewoon proberen, dan heb ik er in iedere geval alles aangedaan!' En wat voor mij voelde als een marathon lopen op 1 been, werd een mooie overwinning. De piramide werkt als volgt: 3 heuvels, 8, 9 en 10 . Je start op heuvel 1, dan 2, dan 3. Daarna doe je heuvel 1 2x, heuvel 2 2x en heuvel 3 2x. Daarna alle heuvels 3 keer. Kort door de bocht.... je beklimt het kopje dus 18 keer. De laatste 2 keer de Noordhelling, waren vreselijk zwaar. Het enige wat ik dan nog denk is: 'gewoon blijven draaien, gewoon blijven draaien.' Hmm ik denk dat ik die zin na Oostenrijk niet meer kan horen :P.

Ook de reactie van mijn arm op afgelopen zaterdag was belangrijk, maar die heeft zich erg goed gehouden. Dan is er vrijdag nog de maximaaltest op Heliomare. Het is de bedoeling dat ik 140 Kw/hr ga draaien. Spannend, want dat is me tot op heden nog niet gelukt. Mocht is deze test ook doorstaan en ook wederom zonder kleerscheuren, mag ik in de nacht van 21 op 22 juni instappen in het busje naar Oostenrijk. 

Ik hou jullie op de hoogte!

De onderstaande link is een kort filmpje, geschoten met de go-pro van de Zonnebloem

www.youtube.com/watch?v=UJmv7iiZFrk#action=share

Dat was even geleden dat ik voor de laatste keer gepost heb. Zo het was even niet allemaal koek en ei. Veel ziek geweest en veel last gehad met mijn arm. Maar het ziekzijn heeft misschien ook wel een voordeel gehad. Mijn arm is best wel goed hersteld.  

Vorige week was het erg schrikken. Even ging het erop lijken dat het helemaal over zou zijn. Het begeleidingsteam van de HelioHeroes had sterk twijfels of het uberhaubt nog haalbaar zou zijn om de berg in Oostenrijk op te gaan fietsen. Het is ook erg kortdag allemaal natuurlijk. Ik heb anderhalve maand niet kunnen trainen en der was nog maar 5 weken te gaan. Ik was het er echter totaal niet mee eens. Ik heb zoveel gedaan, maar vooral gelaten om dit te kunnen doen. Afgelopen jaar was een jaar met diepe dalen en ik heb veel verloren. Om dit jaar te kunnen afsluiten moet ik eigenlijk net zo diep gaan. Ik wil een strijd kunnen leveren om een streep te zetten onder wat er allemaal is gebeurd en om weer verder te kunnen gaan. Zodoende heb ik samen met mijn fysiotherapeut en mijn buddy gepleit om me toch een kans te geven en te laten zien dat ik op een verantwoorde manier mee kan strijden op de berg. Natuurlijk blijft het spannend, want ondertussen is er nog maar een maand te gaan. De afspraak is dat ik over 2 weken de volledige piramidetraining kan rijden op het kopje van Bloemendaal en een kleine week later een maximaaltest afleg met een betere uitkomst dan de laatste. Als ik dit haal en der uiteraard zonder kleerscheuren doorheen kan komen, ben ik in voldoende in vorm om mee te kunnen naar Oostenrijk. Daar ben ik dan ook uiteraard heel hard voor aan het trainen geslaagd.

Ik ben vandaag sinds een week weer aan het trainen. Ik fiets nu om en om, dus de ene dag trainen op mijn vastframe en de ander een dag rust of rustig herstel draaien op mijn aankoppel e-bike. Mijn voordeel is dat mijn basisconditie best ok is. Dat helpt nu een hoop. Ik heb gister mijn 4de training gedraaid. Ook kan ik sinds gister gebruik maken van een superfijn en uitgebreid trainingsschema wat ik van Peter (de trainer van het team) heb gekregen. Ik maak goede vorderingen. 

Momenteel wordt een hoop gemaaid en het is lekker droog. Dat levert dan wel weer wat heerlijke plaatjes op. Helemaal onder.. 

Gister heb ik de 2,5 uur vol kunnen maken en heb ik 42 km gefietst. Welliswaar geen hoge snelheid, maar op de rechte stukken gaat het wel wat harder. Ik kan wel zeggen dat ik er best trots op ben. Mijn arm houdt zich goed en naast een beetje stijfheid en een beetje moe, gaat het helemaal goed. Tja en daarnast had mijn fiets ook blijkbaar last van de blessure tijd. Er sprong spontaan een spaak op 6 km van huis. Vandaag nog even snel naar de fietsenboer om die te laten maken. 

Morgen hebben we een training in Spaarwoude. Deze zal voor mij nog wat aangepast zijn. De komende weken staan er per week 3 fikse trainingen op het menu. Dan 7 juni het kopje van Bloemendaal en 13 juni de maximaaltest. Ik ga jullie weer helemaal op de hoogte houden!!!

Wordt vervolgt

Gister voor de eerste keer weer rustig aan het trainen geweest. Samen met Peter gekeken naar de mogelijkheden die er nu zijn om te trainen. Pfff ik moet wel geduld hebben, want zoooo t gaat zo langzaam. Maar goed wil ik straks die berg op kunnen fietsen, dan zal ik me der echt aan moeten houden. Mijn schouder gaat zeker de goede kant op, maar mijn elleboog heeft nog even tijd nodig. Ik ben uiteraard blij dat ik in ieder geval weer wat kan en mag doen. Ik hou jullie weer op de hoogte. 

Helaas pindakaas is het toch de verkeerde kant opgegaan met mijn arm. Mijn schouder, maar vooral elleboog hebben het even heel zwaar. Dikke ontstekingen. Ik was er zelfs een paar dagen goed ziek van. Kuurtje Pretnison deed niet helemaal wat t moest doen, maar ja geduld heb ik eigenlijk ook niet. Rust is het grote antwoord en medicijn... Hmmm daar ben ik niet zo goed in, maar laat ik maar eens heel goed mijn best gaan doen. Verder wat pilletjes en een creatieve fysio met tape. 

Afgelopen zaterdag hebben we een superleuke en gezellige dag gehad op de Postbank op de Veluwe. Balen uiteraard dat ik niet mee kon fietsen, maar het was goed dat ik was meegegaan. De hele ochtend werden er interessante lezingen en besprekingen gehouden, gevolgd door een lekkere lunch. Ook even de tijd op zaken op orde te stellen en te bespreken hoe het verder moet met mijn trainingen. Omdat helaas mijn eerdere buddy af moest haken, heb ik nu een nieuwe. Mark is fysiotherapeut en samen met iemand van de sport hebben we besloten 2 weken geheel niet te trainen, dan de balans op te maken en met een aangepast schema de training weer op te pakken. Alles is nog mogelijk en ik kom die berg echt zeker wel op!

Er werd gefietst in 3 groepen. Gezien ik mij niet eens zelfstandig in mijn eigen rolstoel kon voortbewegen, werd ik geheel tegen mijn principes in, heerlijk rondgeduwd. Het was prachtig weer en ik kon in ieder geval wel lekker bruinbakken :). Er werd goed gefietst door ons team en na nog wat foto-sessies en een intervieuw met omroep MAX met 1 van ons team, konden we nog even aan de borrel. Daar was het weer even slikken.. Immers iedereen had wilde verhalen over het fietsen en vooral over de afdalingen. Maar mijn beurt komt zeker nog!

Stiekem heb ik het deze week ook gewoon nog hartstikke druk. Woensdag tot en met vrijdag ga ik op stap met een filmploeg voor een nieuw tv-programma. Hoe en wat en waar, ik weet er zelf nog niet veel van, maar jullie krijgen absoluut te horen wanneer het uitgezonden wordt. 

Als laatste verrassing kocht ik vandaag een lot van de Zonnebloem... En wie staat daar nu weer op de foto :)... Jep ikzelf... Dus als je denkt heeee.. die ken ik.. Jep dat klopt!

Ik hou jullie zeker op de hoogte van de ontwikkelingen!

Helaas is het met mijn schouder en elleboog nu toch verergerd. Ontstekingen zijn behoorlijk toegenomen. Dit betekent zeker niet dat ik me ga terugtrekken. Even een kleine tegenvaller, sja vervelend, maar met de juiste behandeling en daarna weer rustig opbouwen, is er geen man overboord. 

De huisarts heeft nu een stootkuur Pretnison voorgeschreven en de fysio heeft mijn arm van boven tot onder ingetaped. Nu even een paar dagen rust. 

Zaterdag hebben we de training op de Postbank op de Veluwen. Het is een hele dag met wordkshops en ook een training. Ik ga evengoed gewoon mee. De training zal ik flink moeten aanpassen, maar met een beetje hulp ga ik er gewoon komen!

Vanmorgen kwam ik wat traag op gang. Lang geslapen, ik had het waarschijnlijk nodig. Dan dus maar lekker rustig opstarten. Ik had geen idee wat het weer zou gaan doen en het was nog behoorlijk bewolkt. Maar t was wel lekker stil weer en niet zo koud, dus hup met mijn handbike op stap. Ik was echter net in Schoorl, toen ik mijn onderhemd al uit kon trekken. Het zonnetje kwam door en het werd een prima temperatuur om te fietsen met een t-shirtje aan. 

Ik had eigenlijk van te voren nog niet bedacht wat ik wilde fietsen. Ik moet toch een beetje rekening houden met die arm van me. Bij het bezoekerscentrum besloot ik toch de Schoorlse Zeeweg te nemen. Die is wel niet heel stijl, maar loopt lang langzaam omhoog. Daarna doorgereden langs de Berenkuil in de richting van Bergen. Toen toch maar de kant van het strand opgegaan. Bij Hargen aan Zee, begin het iets harder te waaien, maar met de Zuid-Westenwind zou ik die mooi in de rug hebben langs de Hondsbossche Zeewering. Dus die kant lekker verder gegaan. Aangekomen in Petten zag ik mijn kans schoon even langs te gaan bij Beukersbikecenter. Ik wil eigenlijk heel graag toch nog een iets lichter verzet hebben, maar dat zou niet mogelijk zijn. Ik wilde t nog eens graag navragen. En.... Over een maand á anderhalve maand is er een nieuwe casette beschikbaar met een tandwiel 40 tanden. JEEEE... Ze kunnen dan gewoon 1 kleintje verwijderen en dan de nieuwe aan de binnenkant erbij zetten. Dan blijft het een 10-speed. Oké nu genoeg met de technische praat.

Ik besloot verder te gaan door de duinen langs het ECN. Daar kwam ik er toch echt achter dat ik dat extra tandwiel erg graag wil hebben :). Sja en toen was ik toch wel toe aan een plas/versnaperingspauze. Dus maar even bij t ouderlijk huis langs op Camping 't Ruige Veld. Meteen even mijn paardje een zoentje geven. 

Daarna rustig naar huis gereden. Toch weer een kleine 40km gependeld. Alleen vergeten foto's te maken :( oeps. 

Wordt vervolgt

Daarboven in de lucht....

Dat was een hele geweldige ervaring. Gister hebben we met de nieuwe ballon van de Zonnebloem de eerste officiele vaart gemaakt. Ad van Ad Ballon was bij ons de piloot aan boord. Gezellig knus met 6 man in de ballon. 

Wat een mooi gezicht hoe dat allemaal wordt opgeblazen. Ik had vanwege het reclame-spotje van de Zonnebloem deze ballonvaart aangeboden gekregen. Csilla mocht mee als mijn 'vrijwilliger'... Nou dat deed ze zeker heel vrijwillig!!. Wat tof zo in de lucht hangen. Het mandje is helemaal aangepast. Het gaat aan de voorkant met een deur open en ze hebben er 2 race-autostoelen in staan. Door een vernuftig systeem kunnen de stoelen een heel eind hoger komen te staan, zodat je heerlijk boven de mand uit kunt kijken. 

Wat een stilte daaroven... Heeeeerlijk. Doordat er veel foto en filmmateriaal geschoten moest worden (nieuw promotie materiaal) waren we veel aan het dalen en steigen. Dat was dus ook weer een extraatje. De wind was behoorlijk gaan liggen en het was gewoon zo vredig en lekker kalm daarboven. Dat is weer es wat anders dan je in het zweet werken om een heuvel op te rijden. 

Vandaag heb ik mijn arm dan toch maar even een dagje vrij gegeven. Nou t kwam ook wel goed uit. Mijn fietsen stonden in de schuur en de bouwvakkers hadden toevallig net de voorkant helemaal volgestort met beton.. Hmm ik had mijn fiets er dus niet eens uit kunnen krijgen. Duzzzz :)

Morgen mag ik dan wel lekker uitslapen. Vanavond heb ik de band weer thuis om te repeteren. Zondag gaan we nog weer even de studio in om aan de cd te werken. Tot nu toe staat het benefietconcert nog steeds gepland op 18 mei. Dus zegt t voort... We willen heel graag de zaal vol.. Dat zou super zijn voor de sponsoring!

Wordt vervolgd

Het is momenteel even lastog om voldoende tijd te vinden om te fietsen. Maar meestal lukt het door het prachtige weer toch nog wel even in de avond. 

Dinsdag kwam er echt even niet van. Na de hele dag op mijn lieve neefjes te hebben gepast, was ik zo afgepeigerd dat nadat ik met mijn aankoppelbike naar huis van gefietst, ik niet de energie kon vinden om nog op de Wolturnus te stappen. 

Overigens was het een super gezellig dagje. Lekker ijsje wezen halen met de jongens, om vervolgens het bos ik te gaan om takken te zoeken. Sja we wilde wat bouwen! Maar tegen de tijd dat we terug waren, was het tijd om te eten. Na het eten alledrie onderuitgezakt op de bank voor de tv. Bouwen komt de volgende keer wel weer

Op de dinsdag na, lukt het redelijk iedere dag te fietsen. Meestal dus wat later op de dag, waardoor het normalieter niet meer an een km of 20 is. Maar dat is wel een mooie afstand om wat meer snelheid te gaan maken en mijn conditie nog wat meer op te krikken. Mijn schouder en elleboog blijven wel een beetje een probleem. Helaas is er nu toch ook vast gesteld dat ik toch ook een tenniselleboog heb opgelopen. Maar goed ik kan wel blijven trainen, maar wel een beetje oppassen dus. Sja waar hard gewerkt wordt, vallen spaanders zullen we dan maar zeggen :)

Gister tijdens het fietsen viel het me op dat mijn fiets erg veel herrie maakte, vooral over steentjes bestrating. Ik ben er altijd een beetje alergisch voor, geluidjes aan mijn fiets. Thuisgekomen kwam ik er vrij snel achter.... Juist spaak gebroken. Wat nu... Vanochtend was het plan om weer te trainen, maar ik ga zo eerst even mijn wiel eraf halen en even naar de fietsenmaker in het dorp. Kijken of hij jet kan oplossen. We gaan het zien.

wordt vervolgt!